مؤلفه خلق‌وخوی عمومی در تست هوش هیجانی بار ان
مؤلفه خلق‌وخوی عمومی در تست هوش هیجانی بار ان نشانگر توانایی لذت بردن از زندگی و تداوم نگرش و خلق مثبت است.
مولفه های مولفه خلق و خوی عمومی در تست هوش هیجانی بار ان
خوش‌بینی (Optimism):
عامل خوش بینی در تست هوش هیجانی، توانایی زیرکانه نگاه کردن به زندگی و تقویت نگرش‌های مثبت، حتی در صورت بروز بدبختی و احساسات منفی است.
عامل خوش بینی به عنوان توانایی ما برای حفظ نگرش مثبت به زندگی در مواجهه شدن با ناسازگاری ها تعریف می شود. این عامل نشان دهنده یک رویکرد مثبت است. عامل خوش بینی یک عامل انگیزشی بسیار مهم در هر کاری است که انجام می دهیم.
بین عامل خوش بینی در تست هیجانی و توانایی برای مقابله به مشکلات یک ارتباط قوی وجود دارد. خوش‌بینی عامل مهمی در مقابله با استرس و همین‌طور دستیابی به اهداف است که یک ویژگی رهبری ارزشمند و مطلوب را نشان می‌دهد.
افراد خوش بین معمولا همیشه از خود مطمئن هستند. آن ها معتقدند می توانند در شرایط سخت قرار بگیرند و همیشه به بهترین ها امید دارند. همیشه پرانگیزه هستند حتی زمانی که همه چیز خیلی دشوار است. این در حالی است که بدبین ها خیلی راحت تسلیم می شوند.
خوش بین ها همیشه منتظرند که همه چیز در پایان به درستی انجام می شود. این افراد اگر کاری را شروع کنند هیچ وقت به شکست فکر نمی کنند.
خوش‌بینان بسیاری از رویدادهای زندگی را مشابه با بعضی بدبینان تجربه می‌کنند، اما یکی از تفاوت‌های اساسی بین آن‌ها این است که خوش‌بینان این شرایط را بهتر درک می‌کنند و اشتباهاتشان را سریع‌تر بهبود می‌بخشند.
خوش‌بینی کیفیتی مهم برای رهبری است، زیرا اغلب با درک دیدگاه یا مأموریتی که برای به حداکثر رساندن پتانسیل فردی و سازمانی، برای رسیدن به اهداف طراحی‌شده، مرتبط است. رهبرِ الهام‌بخش کسی است که انرژی تولید می‌کند و محیط حاضر را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به دیگران نیز القا می‌کند. علاوه بر این، سطح تکامل معنوی، انجام زندگی شخصی به شیوه‌ای معنادار و هدفمند تأثیر مستقیمی بر خودانگیزشی دارد؛ و این شامل خودآزمایی و مؤلفه انگیزشی شادمانی نیز است.
نقطه مقابلِ خوش‌بینی، بدبینی، ناامیدی و یأس است که نشانه‌های رایج افسردگی هستند.
شادمانی (Happiness):
عامل شادمانی در تست هوش هیجانی، توانایی احساس خوشبختی کردن در زندگی خود، لذت بردن از خود و دیگران، داشتن احساسات مثبت، صریح، مفرح و شاد است.
عامل شادمانی به عنوان توانایی ما برای احساس خوشحال بودن با دیگران و خودمان تعریف شده است. در این عامل، شادی تشکیل شده است از: رضایت از خود، رضایت عمومی و توانایی لذت بردن از زندگی است.
مردم خوش‌بخت اغلب در هر دو زمان کار و اوقات فراغت احساس راحتی می‌کنند و از فرصت‌های ساده برای لذت بردن استفاده می‌کنند. این عامل با یک احساس کلی از شادی و شور و شوق همراه است.
شادی دو نقش اساسی را در قلمرو عملکرد انسان ایفا کند. اول، انگیزشی است و دوم، فشارسنج است. اولی باعث تقویت عملکرد ما با انگیزه دادن به ما می‌شود، درحالی‌که دومی به ما می‌گوید که چقدر خوب عمل کرده‌ایم و می‌تواند منجر به یک احساس عمومی از خوشبختی شود.
ناتوانی در تجربه شادکامی و به‌طورکلی مشکلات در ایجاد حالت مثبت اغلب نشان‌دهنده نارضایتی و گرایش‌های افسردگی است.
