کمالگرایی، کمال طلبی و یا کمال پرستی در علم روانشناسی به باوری اطلاق می شود که فرد تمام کارهایش را با وسواس و عالی انجام می دهد. از دیدگاه بسیاری از روانشناسان کمالگرایی با اختلال روانی وسواس و اجبار در ارتباط است. به گونه ای که فرد همه تلاش خود را می کند تا کارهای خود را وسواس گونه و عالی انجام دهد. و اگر جز این باشد آن ها رضایت ندارند.

محققی به نام پارکر تعریف ساده ای از کمال گرایی دارد. او می گوید: انسان های کمال طلب فشار دائمی برای حرکت به سمت هدف های غیرقابل دستیابی در درون خود احساس می کنند.

افراد کمال گرا ارزش خودشان را با کارآیی خود و چیزهایی که به دست آورده اند می سنجند.