قطعاً در دنیای امروزه فرهنگ سازمانی نقش حیاتی در تعیین سلامت روانی و بهره‌وری کارکنان ایفا می‌کند. ازاین‌رو، زمانی که فرهنگ سازمانی به گونه‌ای نامناسب و پرتنش باشد، می‌تواند به فرسودگی شغلی منجر شود. فرسودگی شغلی که اغلب با علائمی همچون استرس مداوم، خستگی مزمن و کاهش انگیزه همراه است، نه‌تنها بر عملکرد فردی، بلکه بر کل عملکرد سازمان تأثیر منفی می‌گذارد. بدین سبب نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهد که بین فرهنگ سازمانی و فرسودگی شغلی کارکنان، رابطه معکوس و معناداری وجود دارد.
آنچه زنگ خطر را درباره مسئله فرسودگی شغلی برای سازمان‌ها به صدا درمی‌آورد، این است که اساساً فرسایش، به‌صورت تدریجی و نامحسوس رخ می‌دهد و بدین علت، سازمان‌ها باید اقدامات هدفمندانه‌ای را در راستای جلوگیری از فرسودگی شغلی کارکنان پیش‌بینی و عملی سازند. بنابراین باتوجه به اهمیت فرهنگ سازمانی در پیشگیری از فرسودگی شغلی، سازمان‌ها باید به خلق محیط کاری مثبت و پشتیبان توجه ویژه‌ای داشته باشند.
همچنین با اتخاذ این رویکردها، سازمان‌ها می‌توانند به بهبود انگیزه و بهره‌وری کارکنان خود کمک کرده و از بروز فرسودگی شغلی جلوگیری نمایند. درنتیجه، در این زمینه، بررسی و بهبود فرهنگ سازمانی می‌تواند کلیدی برای جلوگیری از فرسودگی شغلی و ایجاد محیطی حمایت‌کننده و انگیزشی باشد.
منظور از فرهنگ سازمانی نامناسب چیست؟
مفهوم فرهنگ سازمانی نامناسب به وضوح از همگرایی و انطباق ارزش‌ها و اهداف با سازمان خود عاری است. در یک فرهنگ سازمانی نامناسب، ممکن است ارزش‌ها و اهداف مشترک برای اعضا کمرنگ یا غیرقابل دستیابی باشند، شفافیت کاهش یابد و همکاری به چالش کشیده شود. این نوع فرهنگ می‌تواند منجربه کاهش رضایت کارمندان، افزایش نارضایتی و درنهایت، کاهش عملکرد و تحقق اهداف سازمانی گردد.
در یک فرهنگ سازمانی نامناسب، ارزش‌ها و اصول مورد انتظار از کارکنان به نحوی تعریف نمی‌شوند که بتوانند تمامی اعضای سازمان را به خود جلب کنند و از همین رو، کارکنان ممکن است با احساس عدم تشویق و ناپایداری مواجه شوند. معمولاً فرهنگ سازمانی نامناسب، در مراکزی روی می‌دهد که تحت سلطه شیوه‌ها، سیاست‌ها و سبک‌های مدیریتی باشد که عادات ناسالم و درگیری‌ها را در بین اعضای تیم تداوم می‌بخشد. این امر می‌تواند برای کارکنان بسیار مضر باشد و مانع از بهره‌وری و رشد حرفه‌ای آن‌ها شود.
فرهنگ سازمانی نامناسب همچنین می‌تواند منجربه ناخشنودی و نارضایتی گردد و کارکنان را به جست‌وجوی شغل در جایی دیگر سوق دهد. درواقع مواردی که نام بردیم می‌تواند از سمتی نقاط قوت کار و یا از سمت دیگر، نقاط ضعف یک سازمان محسوب شود. به‌طور کلی، یک فرهنگ سازمانی نامناسب می‌تواند باعث ناسازگاری سازمان با محیط خود، ازجمله بازار کار و جوامعی که در آن فعالیت می‌کند، گردد و به تدریج به ضعف و آسیب‌پذیری سازمان منجر شود. علاوه‌بر این، فرهنگ سازمانی مخرب می‌تواند عملکرد کل سازمان را مختل کرده و مسیر رسیدن به اهداف و موفقیت را خدشه‌دار نماید. درنتیجه، به عنوان مدیر یک سازمان شما باید همواره در برابر نشانه‌های فرهنگ کاری سمی، هشیار بوده و به‌دنبال بهبود آن‌ها باشید.
مطلب مرتبط: فرهنگ سازمانی بد چه بلایی بر سر مدیران می‌آورد؟
منظور از فرسودگی شغلی چیست؟
فرسودگی شغلی، وضعیتی است که در آن کارکنان به‌دلیل فشارهای مستمر و طولانی‌مدت کاری، دچار خستگی روحی و جسمی می‌شوند. این حالت می‌تواند به کاهش انگیزه، کاهش بهره‌وری و احساس ناکارآمدی منجر شود. علائم فرسودگی شغلی شامل کاهش تمرکز، افزایش اشتباهات، کاهش رضایت شغلی و حتی مشکلات جسمانی مانند سردرد و مشکلات خواب است. فرسودگی شغلی نه‌تنها بر عملکرد فردی تأثیر منفی می‌گذارد، بلکه می‌تواند به کیفیت کلی کار و محیط سازمان نیز لطمه بزند.
علاوه‌بر این، فرسودگی شغلی می‌تواند به مرور زمان به مشکلات جدی‌تری مانند افسردگی و اضطراب نیز منجر گردد. عوامل مختلفی ازجمله: فشار کاری بالا، عدم تعادل بین کار و زندگی شخصی، نبود حمایت اجتماعی در محیط کار و عدم احساس تقدیر و پاداش مناسب، می‌توانند در ایجاد فرسودگی شغلی نقش داشته باشند. بدین سبب مقابله با فرسودگی شغلی نیازمند تغییرات در سطح فردی و سازمانی ازجمله: ایجاد محیط کاری مثبت، فراهم آوردن فرصت‌های توسعه حرفه‌ای، حمایت از سلامت روان کارکنان و ایجاد تعادل مناسب بین کار و زندگی است. درنتیجه، توجه به این موارد می‌تواند به کاهش فرسودگی شغلی و افزایش رضایت و بهره‌وری کارکنان منجر شود.
مطلب مرتبط: ۸ راهکار مؤثر برای جلوگیری از فرسودگی شغلی
چطور فرهنگ سازمانی نامناسب منجربه فرسودگی کارکنان می‌شود؟
مدیریت استبدادی
مدیریت استبدادی یکی از روش‌های نامناسب فرهنگ سازمانی است که می‌تواند به سرعت باعث فرسودگی شغلی کارکنان شود. در این نوع مدیریت، تصمیم‌گیری‌ها به‌صورت متمرکز و بدون مشورت با کارکنان انجام می‌شود و ارتباطات عمودی و یک‌طرفه هستند. مدیران استبدادی معمولاً بر کنترل شدید، دستور دادن و اعمال زور تأکید دارند که این موضوع می‌تواند باعث احساس بی‌ارزشی، ناامیدی و نارضایتی در کارکنان گردد. نبود امکان مشارکت در تصمیم‌گیری‌ها و عدم توجه به نظرات و نیازهای کارکنان، انگیزه و بهره‌وری آن‌ها را کاهش داده و درنهایت به فرسودگی شغلی منجر می‌شود.
فشار کاری بی‌رویه
فشار کاری بی‌رویه، یکی از عوامل مهم در ایجاد فرهنگ سازمانی نامناسب و فرسودگی شغلی کارکنان به‌حساب می‌آید. زمانی که سازمان‌ها توقعات غیرمعقول و بیش‌ازحد از کارکنان دارند، بدون توجه به ظرفیت و توانایی‌های آن‌ها، فشار روحی و جسمی زیادی به کارکنان وارد می‌شود. این فشار مداوم باعث می‌شود که کارکنان نتوانند به‌درستی استراحت کنند و استرس زیادی را تحمل نمایند و درنهایت دچار خستگی و کاهش انگیزه می‌شوند. بنابراین نبود حمایت و منابع کافی برای انجام کارها، انتظارات ناعادلانه و تعیین اهداف دست‌نیافتنی نیز به این فشار افزوده و منجربه کاهش کارآیی و افزایش نرخ فرسودگی شغلی در سازمان می‌شود.
کمبود حمایت و منابع
کمبود حمایت و منابع یکی از راه‌های مؤثر برای فرسوده کردن کارکنان در یک فرهنگ سازمانی نامناسب محسوب می‌شود. هنگامی که کارکنان برای انجام وظایف خود به ابزارها، منابع و حمایت‌های لازم دسترسی ندارند، فشار و استرس زیادی را تجربه می‌کنند. این وضعیت می‌تواند شامل نبود آموزش کافی، عدم دسترسی به تجهیزات ضروری و یا نبود پشتیبانی مدیران و همکاران باشد. بدین سبب، کارکنان احساس می‌کنند که تلاش‌هایشان بی‌ثمر است و این می‌تواند به کاهش انگیزه، کاهش بهره‌وری و درنهایت فرسودگی شغلی منجر شود. درنتیجه عدم حمایت و فراهم نبودن منابع لازم، نشان‌دهنده‌ی عدم تعهد سازمان به رفاه و موفقیت کارکنان است که این امر خود می‌تواند به‌طور مستقیم بر روحیه و انگیزه کارکنان تأثیر منفی بگذارد.
فضای کاری ناسالم
فضای کاری ناسالم یکی دیگر از عوامل تأثیرگذار در فرسوده کردن کارکنان در یک فرهنگ سازمانی نامناسب به‌حساب می‌آید. زمانی که محیط کاری پر از تنش، رقابت‌های غیرسالم، شایعات و بی‌احترامی باشد، کارکنان نمی‌توانند به خوبی تمرکز کنند و بهره‌وری خودشان را حفظ نمایند. بدین سبب عدم وجود احترام و اعتماد میان همکاران و مدیران، موجب ایجاد احساس ناامنی و عدم رضایت در کارکنان می‌گردد. همچنین، نبود ارتباطات مؤثر و حمایت‌های لازم از طرف مدیران، باعث افزایش استرس و اضطراب در میان کارکنان می‌شود. درنتیجه، این شرایط باعث می‌شود تا کارکنان به مرور زمان احساس کنند که تلاش‌ها و دستاوردهایشان نادیده گرفته می‌شود که نتیجه آن کاهش انگیزه، روحیه و درنهایت فرسودگی شغلی خواهد بود.
عدم تقدیر و پاداش
عدم تقدیر و پاداش یکی دیگر از عوامل کلیدی در فرسوده کردن کارکنان در یک فرهنگ سازمانی نامناسب است. هنگامی که تلاش‌ها و دستاوردهای کارکنان به رسمیت شناخته نمی‌شود و هیچ‌گونه پاداش یا تقدیری برای عملکرد خوب آن‌ها وجود ندارد، احساس بی‌ارزشی و ناامیدی در میان این کارکنان شکل می‌گیرد. این وضعیت باعث خواهد شد که کارکنان انگیزه خود را برای انجام کارهای بهتر از دست بدهند و نسبت به وظایف خودشان بی‌تفاوت شوند. درنهایت، عدم وجود سیستم‌های تشویقی و قدردانی منصفانه، علاوه‌بر کاهش روحیه و اشتیاق، می‌تواند به مرور زمان منجربه افزایش ترک کار و کاهش تعهد و وفاداری کارکنان به سازمان گردد.
مطلب مرتبط: ۱۰ موردی که باید به خاطر آن به کارکنانتان پاداش دهید!
ارتباطات ضعیف
ارتباطات ضعیف یکی از مهم‌ترین عوامل فرسوده‌کننده در یک فرهنگ سازمانی نامناسب به شمار می‌رود. هنگامی که اطلاعات به‌طور کامل و شفاف بین سطوح مختلف سازمان منتقل نمی‌شود، کارکنان با ابهامات و سوءتفاهم‌های زیادی مواجه می‌شوند. این نقص در ارتباطات می‌تواند منجربه اشتباهات متعدد، کاهش بهره‌وری و افزایش استرس کاری شود. کارکنانی که احساس می‌کنند به‌درستی از اهداف و انتظارات سازمان آگاه نیستند، به مرور زمان انگیزه و تعهد خودشان را از دست می‌دهند. بدین سبب عدم توانایی در برقراری ارتباط مؤثر و بازخورد مناسب، نه‌تنها کارایی سازمان را کاهش می‌دهد، بلکه باعث می‌شود تا کارکنان احساس نمایند که نظرات و نیازهایشان نادیده گرفته می‌شود که این خود زمینه‌ساز مخرب بودن فرهنگ سازمانی و فرسودگی شغلی خواهد بود.
نبود فرصت‌های رشد و پیشرفت
نبود فرصت‌های رشد و پیشرفت در یک فرهنگ سازمانی نامناسب، به سرعت می‌تواند کارکنان را فرسوده نماید. وقتی که کارکنان احساس کنند هیچ راهی برای پیشرفت در شغل خود ندارند و تمام تلاش‌هایشان بی‌نتیجه است، انگیزه و تعهد خودشان را از دست می‌دهند. این وضعیت باعث می‌شود تا افراد احساس کنند در یک محیط کاری بی‌حرکت و بدون آینده مشغول به کار هستند.
بنابراین، عدم سرمایه‌گذاری در توسعه مهارت‌ها و ارتقاء شغلی، نه‌تنها باعث کاهش بهره‌وری و کیفیت کار می‌شود، بلکه باعث افزایش نارضایتی و استرس کاری نیز می‌گردد. درنتیجه به مرور زمان، این فرسودگی می‌تواند به ترک شغل و از دست دادن استعدادهای با ارزش منجر شود که خود ضرر بزرگی برای سازمان خواهد بود.
مطلب مرتبط: بهترین زمان برای ارتقا شغلی کارمندان چه موقع است؟
عدم توجه به تعادل بین کار و زندگی
عدم توجه به تعادل کار و زندگی در یک فرهنگ سازمانی نامناسب می‌تواند به سرعت کارکنان را فرسوده کند. زمانی که سازمان‌ها انتظارات بی‌رویه‌ای از کارکنان خودشان دارند و هیچ توجهی به نیازهای شخصی و خانوادگی آن‌ها نمی‌کنند، باعث می‌شوند تا کارکنان احساس نمایند که دائماً تحت فشار هستند و هیچ فرصتی برای استراحت و تجدید قوا ندارند. این وضعیت می‌تواند به افزایش استرس، کاهش کیفیت زندگی و درنهایت به بروز مشکلات جدی سلامتی منجر گردد. علاوه‌بر این، نبود تعادل بین کار و زندگی موجب کاهش انگیزه و بهره‌وری کارکنان می‌شود و آن‌ها را به سمت نارضایتی و حتی ترک شغل سوق می‌دهد که نهایتاً به ضرر سازمان خواهد بود.
مطلب مرتبط: ۷ قدم تا رسیدن به ایجاد تعادل بین کار و زندگی
فقدان ارزش‌های اصلی شرکت
فقدان ارزش‌های اصلی شرکت یکی از عوامل اصلی فرسودگی کارکنان در محیط کاری نامناسب به‌حساب می‌آید. هنگامی که سازمان‌ها نتوانند ارزش‌های اساسی خود را به‌صورت شفاف تعریف و به آن‌ها پای‌بند بمانند، کارکنان احساس سردرگمی و نارضایتی خواهند نمود. نبود این ارزش‌ها می‌تواند باعث ایجاد بی‌اعتمادی، کاهش انگیزه و افت کیفیت کار شود. بنابراین بدون داشتن یک چارچوب اخلاقی و فرهنگی مشخص، تعاملات بین کارکنان و مدیریت دچار اختلال می‌شود و درنهایت، از دست دادن تعهد به فرهنگ سازمانی و فرسودگی شغلی را به همراه خواهد داشت.
وجود شایعات
وجود شایعات در محیط کار یکی از نشانه‌های فرهنگ سازمانی نامناسب محسوب می‌گردد که می‌تواند به شدت به فرسودگی کارکنان منجر شود. وقتی اطلاعات نادرست و غیررسمی به سرعت در بین کارکنان منتشر می‌شود، اعتماد به مدیریت و همکاران کاهش می‌یابد و محیطی پر از تنش و اضطراب ایجاد می‌شود. ازاین‌رو، شایعات نه‌تنها باعث تضعیف روابط کاری می‌گردد، بلکه تمرکز و بهره‌وری کارکنان را نیز تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. درنهایت، این عدم شفافیت و انتشار اطلاعات نادرست می‌تواند منجربه کاهش انگیزه، افزایش استرس و نهایتاً فرسودگی شغلی کارکنان گردد.
تأخیر کارمندان و از دست دادن موقعیت کاری
تأخیر کارمندان و از دست دادن موقعیت‌های کاری یکی دیگر از نشانه‌های فرهنگ سازمانی نامناسب است که می‌تواند به فرسودگی شغلی کارکنان منجر شود. وقتی فرهنگ سازمانی به گونه‌ای است که تأخیرات مداوم و عدم حضور به‌موقع کارکنان نادیده گرفته می‌شود و یا بدون پیگیری مناسب باقی می‌ماند، حس مسئولیت‌پذیری کاهش می‌یابد و انضباط کاری از بین می‌رود. این وضعیت نه‌تنها بر بهره‌وری کلی تیم تأثیر منفی می‌گذارد، بلکه باعث ایجاد احساس بی‌ارزشی و ناامیدی در بین کارکنانی می‌شود که تلاش می‌نمایند به‌موقع و باکیفیت کار کنند. درنتیجه، انگیزه کاهش یافته و کارکنان مستعد فرسودگی شغلی می‌شوند.
عدم شفافیت
عدم شفافیت در محیط کار، یکی از عوامل کلیدی در ایجاد فرهنگ سازمانی نامناسب و فرسودگی شغلی کارکنان است. وقتی مدیران و سرپرستان اطلاعات مهم را مخفی می‌کنند و یا به‌طور ناقص به اشتراک می‌گذارند، کارکنان در حالت عدم اطمینان و سردرگمی قرار می‌گیرند. بدین سبب، این عدم شفافیت باعث می‌شود که کارکنان نتوانند تصمیمات آگاهانه بگیرند و در وظایف خودشان به‌درستی عمل نمایند.
همچنین، نبود شفافیت باعث ایجاد بی‌اعتمادی و تضعیف روحیه تیمی می‌شود. زیرا کارکنان احساس می‌کنند که مدیریت به آن‌ها اعتماد ندارد یا از آن‌ها حمایت نمی‌کند. درنتیجه، این شرایط منجربه استرس، ناامیدی و درنهایت فرسودگی شغلی کارکنان می‌شود.
راهکارهایی برای کاهش فرسودگی شغلی
ایجاد مدیریت مشارکتی
ایجاد مدیریت مشارکتی یکی از راهکارهای اثربخش برای کاهش فرسودگی شغلی محسوب می‌شود. این روش مدیریتی با درگیر کردن کارکنان در فرآیند تصمیم‌گیری، احساس مالکیت و مسئولیت بیشتری در آن‌ها ایجاد می‌کند. در مدیریت مشارکتی، نظرات و ایده‌های کارکنان شنیده می‌شود و آن‌ها می‌توانند به بهبود روندها و حل مسائل کمک نمایند.
این مشارکت فعال، اعتماد و رضایت شغلی را افزایش داده و موجب کاهش استرس و فرسودگی می‌شود. درنتیجه با این رویکرد، کارکنان احساس می‌کنند که نقش مهمی در موفقیت سازمان دارند و این امر به تقویت روحیه و انگیزه آن‌ها کمک می‌نماید.
ایجاد تعادل بین کار و زندگی
ایجاد تعادل بین کار و زندگی یکی از کلیدی‌ترین راهکارها برای کاهش فرسودگی شغلی است. این تعادل به کارکنان اجازه می‌دهد تا زمان کافی برای استراحت، تفریح و گذراندن وقت با خانواده و دوستان را داشته باشند که درنهایت منجربه بهبود روحیه و افزایش انگیزه کاری می‌شود. سازمان‌ها می‌توانند با ارائه سیاست‌های انعطاف‌پذیر مانند کار از راه دور، ساعات کاری انعطاف‌پذیر و مرخصی‌های مناسب به کارکنان کمک کنند تا بین مسئولیت‌های حرفه‌ای و شخصی خود تعادل برقرار سازند. چنین اقداماتی نشان‌دهنده اهمیت دادن به رفاه کارکنان است و می‌تواند از بروز فرسودگی شغلی جلوگیری نماید.
تعیین اهداف واقعی و منطقی
تعیین اهداف واقعی و منطقی یکی دیگر از راهکارهای مؤثر برای کاهش فرسودگی شغلی به‌حساب می‌آید. اهداف غیرواقعی و دست‌نیافتنی می‌توانند فشار و استرس زیادی را بر کارکنان تحمیل کنند، در حالی که اهداف منطقی و قابل دستیابی انگیزه‌بخش هستند و حس موفقیت را در کارکنان تقویت می‌نمایند. برای این منظور، سازمان‌ها باید با توجه به توانایی‌ها و ظرفیت‌های کارکنان، اهدافی روشن و دقیقی تعیین سازند و آن‌ها را به‌صورت دوره‌ای بازبینی و تنظیم کنند. درنتیجه با این رویکرد، کارکنان احساس می‌کنند که تلاش‌هایشان به ثمر می‌رسد و از تجربه‌های مثبت کاری لذت می‌برند که درنهایت به کاهش فرسودگی شغلی کمک می‌نماید.
ارائه تقدیر و پاداش
ارائه تقدیر و پاداش یکی از مؤثرترین راهکارها برای کاهش فرسودگی شغلی و افزایش انگیزه کارکنان به شمار می‌رود. وقتی تلاش‌ها و دستاوردهای کارکنان موردتوجه قرار گرفته و به شکل مناسبی تقدیر و پاداش داده شود، احساس ارزشمندی و رضایت شغلی در آن‌ها تقویت می‌شود. تقدیر و پاداش می‌تواند به صورت‌های مختلفی ازجمله: تشویق کلامی، اهدای جوایز، افزایش حقوق و یا حتی ارتقاء شغلی صورت بگیرد. درنتیجه، این اقدامات نه‌تنها باعث افزایش انگیزه و بهره‌وری کارکنان می‌شود، بلکه فرهنگ سازمانی مثبت‌تری را نیز ایجاد می‌نماید که در آن، کارکنان احساس می‌کنند که کارشان معنادار و ارزشمند است.
ایجاد فضای کاری سالم
ایجاد فضای کاری سالم یکی از راهکارهای کلیدی برای کاهش فرسودگی شغلی محسوب می‌شود. فضای کاری سالم شامل محیطی است که در آن کارکنان احساس امنیت، راحتی و حمایت می‌کنند. این فضا باید به گونه‌ای باشد که ارتباطات بین کارکنان و مدیران به گونه‌ای شفاف و محترمانه انجام بگیرد و مشکلات به سرعت و به‌طور اثربخش حل شوند. همچنین، فراهم کردن امکانات رفاهی مانند فضای استراحت مناسب، تهویه هوا، نورپردازی مناسب و دسترسی به منابع بهداشتی نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. درنهایت با ایجاد چنین فضایی، کارکنان می‌توانند با انگیزه و انرژی بیشتری به کار خودشان بپردازند و احساس فرسودگی و استرس کمتری داشته باشند.
بهبود ارتباطات
بهبود ارتباطات در محیط کار نقش اساسی در کاهش فرسودگی شغلی دارد. ارتباطات مؤثر و شفاف میان مدیران و کارکنان باعث ایجاد محیطی صمیمی و حمایتگر می‌شود که در آن افراد می‌توانند نظرات و نگرانی‌های خودشان را به راحتی بیان نمایند. این امر موجب می‌شود تا مشکلات به سرعت شناسایی و حل شوند و از ایجاد سوءتفاهم‌ها و تنش‌ها جلوگیری گردد. برگزاری جلسات منظم، استفاده از ابزارهای ارتباطی کارآمد و تشویق به بازخورد مستمر می‌تواند به تقویت ارتباطات در سازمان کمک نماید. درنتیجه، کارکنان احساس می‌کنند که ارزشمند هستند و به نیازها و دغدغه‌هایشان توجه می‌شود که این امر به کاهش استرس و افزایش رضایت شغلی آن‌ها منجر می‌شود.
فراهم کردن فرصت‌های استراحت
فراهم کردن فرصت‌های استراحت در محیط کار، یکی از راهکارهای مهم برای کاهش فرسودگی شغلی به شمار می‌رود. با ایجاد فضاها و زمان‌های مشخص برای استراحت و تجدید قوا، کارکنان می‌توانند از فشارهای روزانه کاری فاصله بگیرند و با انرژی بیشتری به وظایف خودشان بازگردند. اختصاص دادن زمان‌های کوتاه استراحت در طول روز، طراحی مکان‌های آرام و دلپذیر برای استراحت و تشویق کارکنان به استفاده از مرخصی‌ها و تعطیلات، می‌تواند بهبود روحیه و کارایی آن‌ها را به دنبال داشته باشد. این اقدامات به کارکنان کمک می‌کند تا از استرس و خستگی جلوگیری کرده و با انگیزه و تمرکز بیشتری به فعالیت‌های شغلی خود بپردازند.
سخن نهایی
بدون شک شناسایی و بهبود فرهنگ سازمانی نامناسب، می‌تواند باتوجه به دانش و آگاهی در مورد رفتارها، فرهنگ سازمانی و نظم‌های موجود در سازمان انجام گیرد. چراکه فرهنگ سازمانی مناسب می‌تواند تأثیر چشمگیری بر کاهش فرسودگی شغلی و افزایش رضایت و بهره‌وری کارکنان داشته باشد. سازمان‌هایی که به ایجاد محیطی مثبت، حمایتگر و انگیزشی توجه می‌کنند، نه‌تنها به سلامت روانی کارکنان خود اهمیت می‌دهند، بلکه به موفقیت و رشد پایدار خود نیز کمک می‌نمایند.
بدین سبب با ایجاد تعادل مناسب بین کار و زندگی، تشویق به همکاری و ارتباطات مؤثر و ارائه فرصت‌های توسعه و پیشرفت، سازمان‌ها می‌توانند محیطی را فراهم آورند که در آن کارکنان نه‌تنها احساس ارزشمندی و رضایت می‌کنند، بلکه با انگیزه و اشتیاق بیشتری به وظایف خود نیز بپردازند.
